UVS JO17-2 beter dan koploper, maar wint weer niet
Ter compensatie van het prachtige spiksplinternieuwe sportpark Oostpolder, thuisbasis van ASC, besloot de KNVB voor de wedstrijd ASC JO17-1 – UVS JO17-2 een 71-jarige scheidsrechter af te vaardigen. Aparte keuze van de KNVB om een wedstrijd tussen 15 – 16 jarige topfitte jongens, die 3 keer in de week trainen, te laten leiden door een man, die, met alle respect, niet meer in staat is van 16 naar 16 mee te lopen.
Maar goed de wedstrijd ving aan en nog voordat iedereen zich goed en wel langs de zijlijn had genesteld en UVS nog geen balcontact had kunnen laten noteren, lag de 1-0 er al in. Respect voor de koploper en onze Oegstgeester zustervereniging is prima, maar om hen de eerste minuut de openingstreffer cadeau te geven, was zwaar overdreven. Dus herpakte UVS zich onder aanvoering van het centrale verdedigingsduo, Tim en Lars en liet zien wel degelijk over voetbalkwaliteiten te beschikken. Het werd een gelijkopgaande strijd, waarbij UVS steeds beter in het spel kwam en langzaam maar zeker de overhand begon te krijgen.
Dit leverde UVS een aantal aardige mogelijkheden op, met de beste mogelijkheid op de gelijkmaker in de 23e minuut. Met een snelle korte combinatie tussen Tycho, Abdelkarim en Max kwam laatstgenoemde geheel vrij voor de keeper en had de gelijkmaker moeten scoren.
De bal kwam jammer genoeg niet langs de goed uitgekomen keeper. Toen 3 minuten later diezelfde keeper de bal zomaar in de voeten van Tycho uittrapte, had UVS andermaal een enorme kans op de gelijkmaker, maar te gehaast werd de bal over en naast geschoten. Zo gingen we alsnog met een 1-0 achterstand de rust in, terwijl we allang orde op zaken hadden kunnen stellen.
Gelukkig hadden we nog de gehele tweede helft om deze kleinst mogelijke achterstand in ons voordeel om te draaien. We waren een groot deel van de eerste helft de betere ploeg en gaven na de 1-0 eigenlijk nauwelijks meer iets weg. Dus het motto voor de tweede helft was: “Achterin de deur dicht en voorin de kansen afmaken”. ASC werkte daar echter niet aan mee, want zij in de 5e minuut een schot van buiten de 16 meter losten, moest dit eigenlijk een gemakkelijke prooi voor Thijs zijn, maar de bal besliste anders en schoot onder hem door het doel in (0-2).
Door deze tegenvaller was UVS even volledig van de leg en leek het in de daaropvolgende minuten wel een schiettent in het UVS doelgebied. Met kunst en vliegwerk wisten we alsnog een treffer te voorkomen en bleef het een wedstrijd. Een UVS treffer in deze fase zou zeer welkom zijn en als het aan Tycho lag was dat ook gebeurd, maar het houtwerk van ASC doel voorkwam in de 13e minuut de aansluitingstreffer. Waneer gaat het UVS nou eens meezitten????
In de 14e minuut werd het goede voetbal van UVS dan toch beloond. Vanuit een vrije trap, genomen door Fabian, zo’n 5 meter buiten het strafschopgebied, kopte Lars de bal tegendraads in en liet de keeper kansloos (2-1). Daarmee lag de wedstrijd weer open en met nog 25 minuten te spelen en gezien het spelbeeld, gaf ik UVS op dat moment de beste kansen op de overwinning. Op dat moment nog wel …… maar in de 23e minuut was het ASC dat met een mijns inziens houdbaar afstandsschot het verschil weer op 2 doelpunten bracht (3-1).
Daarmee was de pleit beslecht en kon UVS ondanks de man-to-man defense zich niet meer in de wedstrijd spelen. We zagen UVS prima voetballen, waardoor het grote delen van de wedstrijd zelfs de betere ploeg was, maar daar waar UVS wederom verzaakte de kansen te benutten, was het koploper ASC, die 3 halve kansen tot 3 treffers wist te promoveren.
De UVS aanhang trok zich terug naar de Chesterfields rond de open haard van de majestueuze ASC clubhuis en verdronken hun verslagenheid met een lekker kopje koffie. Weer zegevierde het voetbal niet. Het is om moedeloos van te worden.
Wedstrijdverslag: Fons Cornelissen
Fotografie: Peter Langezaal
