Locomtiv Kagia – UVS JO17-2
Het had eigenlijk de eerste competitie-wedstrijd moeten zijn, maar v.v. Kagia heeft haar JO17-1 teruggetrokken uit de 1e klasse, dus werd het ‘slechts’ een oefenwedstrijd. Daarmee werd door de UVS-leiding de voorkeur gegeven om UVS JO17-1 met meer selectiespelers naar Roda ’23 te sturen, waardoor wij met een afgemeten team in Lisserbroek arriveerden.
Kagia was gemiddeld een kop groter, met uitschieters van 2 koppen, waaronder hun captain, die als een locomotief zijn team aanvoerde. Met veel power werd de defensie van UVS onder vuur genomen, terwijl UVS daar combinatievoetbal tegenover stelde. Dit leverde UVS in de 10e minuut een eerste mogelijkheid op, maar de bal van het schot van Max draaide weg van de goal en ging rakelings naast. In de 18e minuut had Kagia hun eerste kans met een enorme pegel van ‘de locomotief’, die de bal snoeihard op de kruising schoot, het UVS doel nog minstens 10 minuten natrillend achterlatend.
In de 27e minuut leed UVS op eigen helft knullig balverlies, waardoor Kagia direct met twee man vrij voor keeper Thijs kwam. De score openen was toen nog slechts een koud kunstje (1-0). Vier minuten later nam de scheidsrechter, bij het opvangen van de bal met de borst door een UVS verdediger, het appelleren voor hands door enkele Kagia-spelers over en legde de bal ietwat weifelend op de stip. Zelfs na de door ‘de locomotief’ benutte strafschop (2-0) ging UVS nogmaals verhaal halen bij de scheids, maar die bleef vanzelfsprekend bij zijn beslissing, what else.
Dan maar de benen laten spreken. bijvoorbeeld door Virgil, die vanaf links de bal in de 16 kreeg aangespeeld en dreigde …. dreigde ….. en dreigde, maar zijn schot toch gekraakt zag. De bal belandde in de rebound bij Abdelkarim, die vervolgens wel de vrije baan naar het doel vond en zo op slag van rust de aansluitingstreffer liet aantekenen (2-1).
Carel zette zijn team in de kleedkamer nog maar eens op scherp; vertelde dat we voetballend de betere ploeg waren; defensief meer van ons af moesten bijten en Kagia op het middenveld vast moesten zetten. Dit leidde tot veel strijd op het middenveld, met af en toe een kansje aan weerszijden, maar vooralsnog niet tot doelpunten. Tot in de 12e minuut, toen Daan in de 16 meter perfect in de loop werd aangespeeld en met twee verdedigers in de rug de bal langs de uitkomende keeper in de goal tikte. Mooi uitgespeeld en prima doelpunt (2-2)
Hadden we Kagia nu liggen? Nee, het duurde jammer genoeg slechts 1 minuut en toen keken we alweer tegen een achterstand aan (3-2). Uiteindelijk werd het een slijtageslag met veel fysieke arbeid van Lisserbroekse zijde, waarbij ‘de locomotief’ keer op keer de leiding nam, daarbij af en toe wat blauw wits in zijn spurts meenemend.
Zo liep de wedstrijd op z’n einde en leek het een nipte nederlaag te worden, waar UVS mee had kunnen leven, gezien de onterechte strafschop. Maar met nog slechts enkele minuten op de klok liep het plotseling als een trein bij Kagia. In minder dan 3 minuten tijd werd de op zijn laatste benen lopende UVS-verdediging driemaal overlopen en werd het alsnog een afgetekende overwinning voor Kagia (6-2).
Trainer Carel was niet ontevreden over het vertoonde spel van zijn team, relativeerde de einduitslag, ziet deze wedstrijd weer als een wijze les en is overtuigd dat we met het voetbalpotentieel binnen het team, in het linker rijtje zullen eindigen. Prima constatering waar ik me graag bij aansluit.
Wedstrijdverslag en fotografie: Fons Cornelissen
